Rampdag

Haar gedachten gaan al lopend terug naar die rampdag, de dag dat haar broer Yuito verongelukt is. Samen liepen ze op een zebrapad toen een auto met hoge snelheid naderde. Haar broer had het eerst in de gaten wat er stond te gebeuren, gaf Kotoko een flinke duw, ze haalde al struikelend de overkant. Maar hijzelf werd vol geraakt. Kotoko voelt zich schuldig aan zijn dood. Eigenlijk had zij het moeten zijn waar haar ouders om rouwen. Niet de talentvolle Yuito die een prachtige toekomst voor zich had.

Favoriete eten

Een sterke windvlaag waait haar hoed van haar hoofd. Ze rent er tevergeefs achteraan, maar ziet tot haar verrassing een jonge man opduiken die de hoed op het nippertje redt. Als hij haar de hoed overhandigt herkent ze zijn stem, hij heeft haar reservering aangenomen. Is hij de eigenaar van het restaurant? Hij is nog zo jong. Hoe zal het hem lukken haar broers favoriete eten klaar te maken? Wat staat haar te wachten als ze naar binnengaat? Durft ze nog wel?

Kagezen

*Een herinneringsmaal, kagezen in het Japans, wordt geserveerd voor iemand die overleden of afwezig is. Het is het lievelingsmaal van die persoon en zolang de damp van de maaltijd komt, kan het zijn dat de overledene zich meldt. Dat de achterblijver een gesprek heeft met de persoon wiens maaltijd gegeten wordt. Een omstander ziet niets van het gebeuren, het is echter wel het definitieve afscheid. Of de overledene zich werkelijk laat zien of dat het alleen de herinneringen van de achterblijver zijn, wie zal het zeggen.

Takahashi weet te overtuigen in dit troostrijke boek, legt veel uit en weet ondanks dat een spirituele sfeer op te roepen zodat je als lezer graag wil geloven dat het werkelijk zo plaats gevonden heeft.